Kunstwens Teun

Van deze kunstwens is een mooi filmverslag gemaakt. Klik op onderstaande knop om deze te bekijken.

Film Kunstwens Teun

 

Ik verheugde mij erop om met Teun en zijn vader en moeder te mogen gaan schilderen. Maar het greep me ook aan, omdat ik had gehoord dat Teun ernstig ziek was. Ik hoopte dat deze dag zou brengen wat deze familie nodig had, eventjes ontspanning en afleiding en vooral plezier met elkaar, door samen te schilderen. Ik had mijn atelier voorbereid. Doeken en verf stonden klaar voor alle drie. Donderdag 10 september 2020 was een stralend zonnige dag, met blauwe lucht en een temperatuur van zo’n 25 graden. In ons zonovergoten dorpje Buggenum zag ik hun auto aankomen. De 10-jarige Teun werd voorzichtig door de vader uit de auto in zijn rolstoeltje getild, zijn moeder hielp liefdevol mee. Ze reden hem naar het tuinpaadje voor onze voordeur. Teun keek verbaasd om zich heen. Ik liet hem even rondkijken, want ik wist dat het hele gebeuren een verrassing voor hem was gebleven. Zijn ouders keken Teun lachend aan “hey, wat denk je Teun? Wat is dit nou?…. Ik hurkte voor hem neer, op 1,5 mtr. afstand natuurlijk vanwege Corona …. “Hoi Teun, niet schrikken he? WELKOM ! Ik ben Yvonne, ik ben kunstenares en hoorde dat jij dol bent op schilderen? Klopt dat?” Teun knikte Ja en zei: “… dat vind ik heel leuk ja!”. “Nou dat komt mooi uit 🙂 zei ik kalm. “Kijk eens Teun”. Ik wees over mijn schouder naar mijn atelier waar de deur wijd open stond. Teun keek nieuwsgierig naar rechts. “In dat atelier daar, staat héél véél papier en verf klaar in állerlei kleuren en linnen doeken en penselen en kwasten en water …. Jij mag samen met mij en pappa en mamma prachtige dingen gaan maken. Wil je dat? “Ja, dat wil ik wel, zei Teun verlegen. Ik zei: “Oké, dat gaan we doen!” “Maar eerst gaan we wat drinken in de tuin, want ik heb een stukje Limburgse vlaai voor jullie.” In de tuin op het terras heeft Teun een glaasje limonade gedronken en in het zonnetje zijn pruimenvlaai met slagroom gegeten. Toen zijn we het atelier in gegaan. Teun werd met de rolstoel naar de tafel gereden. Hij keek naar alle materialen. Zijn moeder knipoogde naar mij en zei: Teun weet precies wat hij wil hoor, he Teun? Hij maakt thuis ook heel veel schilderijen. Aan de muren van mijn atelier hingen grote schilderijen van mij, die ik in de etalage exposeer. Ik vroeg Teun: Zie je dat ik altijd werk met kleuren die een beetje hetzelfde zijn, dus groen met blauw en wit en lichtblauw. Dat geeft rust. Of dit andere werk, dat zijn allemaal roodtinten en oranje. Ik zal je de techniek eens voordoen. Teun keek hoe ik een doek nat maakte en daarna de verf in twee kleuren in elkaar liet overvloeien. Daarna kun je een spatel gebruiken of zilverspray. Ik spoot wat zilverspray op het doek en er ontstond een bijzonder effect. Dat mag jij ook proberen. Alles staat hier klaar. Probeer het maar eens. Papa en Mama stonden naast Teun en hij wees de kleuren aan en koos zijn penselen. Zonder enige twijfel koos hij voor vuurrood en hij kneep in de fles en streek met de penseel in vloeiende lijnen over het doek. Hij ging er helemaal in op. Van Teun’s ouders had ik gehoord dat hij hield van het strand en de zee. Ik had een strandpanorama voorbereid, met een kustlijn, bovenaan veel tinten blauw, halverwege witte schuimende golven en onderaan beige zand, als een strandlijn. Toen Teun zijn kleurige schilderijen af had heb ik gevraagd: Teun, als je wandelt over het strand he ….. dan zie je heel mooi je voetafdrukjes in het natte zand ….. weet je dat nog? “Ja”, zei Teun. “Als we jouw voeten nu een stempelen op dit strandje? Dan lijkt het net of jij hier loopt”. De ouders van Teun zeiden: … dat doen we, he? Mam hielp Teun zijn sokken uit te trekken en ik verfde zijn voetzooltjes in een beige kleur. Het kriebelde. Voorzichtig drukten zijn ouders Teun’s voeten op het standpanorama. Vier stapjes, het was een heel mooi effect. We hadden nu al 1,5 uur geschilderd en Teun werd moe. We zijn naar de tuin gegaan en daar heeft Teun in onze ligschommel met kussens een dutje gedaan. Ik heb koffie en broodjes geserveerd en na het dutje heeft Teun ook boterhammetjes gegeten. Het was een prachtige dag. Na de lunch had ik geregeld dat er iemand uit het dorpje met een pony langskwam. Teun vond dat prachtig. Hij aaide de pony. Omdat Teun moest rusten en het dorpje Buggenum aan de Maas ligt, besloten we van het mooie zomerse weer te genieten en met Teun naar het haventje te gaan. De kleine witte pony liep mee, naast de rolstoel van Teun. In de haven kwam de eigenaar van een reeks prachtige huur-motorbootjes naar ons toe. Willen jullie misschien varen? Dan mag deze kleine jongen zelf sturen, met papa en mama. Hartverwarmend dat dit aan ons werd aangeboden. Onder begeleiding van de eigenaar (zij voeren in een andere boot voor ons en wezen de weg) hebben de ouders van Teun instructies gekregen hoe ze de motorboot starten en besturen. Samen zaten ze met Teun op een comfortabele bank bij het stuur en ik op een stoel op het voordek. Zo hebben we de middag afgesloten. Met een vaartochtje op de Maas, in het zonnetje, met Teun aan het stuur. Het was een onvergetelijke dag. Bij thuiskomst zijn alle schilderwerkjes voorzichtig in de auto gelegd. De ouders waren blij en Teun was moe, maar ik zag wel dat hij had genoten. Teun zwaaide achter het raam naar mij. Ik zal hem nooit vergeten. Het heeft me goed gedaan, om deze familie en dat bijzondere jongetje die zoveel creativiteit in zich heeft, een fijne dag te bezorgen, waarin Teun zorgeloos kon genieten en schilderen. Het strandpanorama met daarop de voetjes van Teun krijgt een mooi plekje aan de muur als herinnering aan hun kunstwens, op die fijne zomerse dag in september 2020.

 

Yvonne van Rijswijk