Op een warme dinsdagmiddag werd ik uitgenodigd door Joris om een Alpaca te gaan schilderen. Bij binnenkomst spat het enthousiasme er vanaf. Joris zoekt een doek uit en vertelt me dat de achtergrond rood mag worden. Speciaal voor deze dag heeft Joris zijn Alpaca kleding aan, Hij is dol op Alpaca’s. Joris kan zelf geen kwast meer vasthouden, dus ik mag vandaag zijn handen zijn. Hij weet goed wat hij wil en houdt de vorderingen in de gaten. Het is gezellig. Omdat ook praten niet goed meer gaat, communiceert Joris met zijn ogen. Door te kijken naar de kleur verf of naar mijn handen, maakt hij zijn keuzes en vertelt hij me wat ik moet doen. Ik ben de uitvoerder van Joris’ gedachten. Op deze manier is het voor hem mogelijk een eigen kunstwerk te maken. Na een uur is Joris heel moe en stoppen we. De ouders van Joris vertellen dat Joris het werken aan het kunstwerk heel leuk vond en dat het kunstwerk staat te pronken in zijn kamer.
Angelique Goos